Kuzey Lübnan’daki yerel plajını açık tutmak için mücadele eden Maggie Najem, “Lübnan’da halka açık alan yok. Halk bahçeleri genellikle kapalı ve çoğu alan özel mülkiyete ait veya belediyeden izin alınması gerekiyor” dedi.
Lübnan’da artan eşitsizlik ve özel çıkarların gücü, ülkenin kamusal alanlarının azalmasına ve siyasi yolsuzlukla daha da kötüleşmesine neden oldu.
Birçoğu geçici çözümlere başvurmak zorunda kaldı. Karantina’da parkın yanında çocuklar otoparkı oyun alanına çevirdi.
Karantinadaki ebeveyn Adnan Amshe, “Çocukların kaldığı yerde uygun bakım yok” dedi. Park başlangıçta koronavirüs kısıtlamaları nedeniyle kapatıldı, ancak henüz açılmadı.
Amshe, “Artık pandemi sona erdiğine göre, buradaki insanlar için tek kamusal alan burası,” dedi ve yaşlı sakinlerin alternatif bir dış mekan alanı olmadığına dikkat çekerek, “Halk bahçesinin amacı bu değil mi?”
Kamusal alan savunuculuğu grubu Nahnoo’nun başkanı Mohammed Ayub, kendisinin ve arkadaşlarının 1990’larda çocukken “elimizden geldiğince” boş alanlarda oynamasından bu yana çok az şeyin değiştiğini söylüyor. Artık tüm boş arsaların otoparka çevrildiğini söyledi.
Ayoub, yetkililerin şehrin en büyük parkı olan Horsh Beyrut’u 25 yıllığına kapatması ve 2014’te yalnızca kısmen yeniden açmasıyla Lübnan’daki mali krizin salgınla çok az ilgisi olduğuna inandığını söylüyor.
Bunun yerine, kamu hizmetleri sağlamak veya parklara yatırım yapmakla ilgilenmediğini söylediği politika yapıcıları suçluyor.
A 2020 çalışması Lübnan Üniversitesi profesörü Adif Haider’in tahminine göre, Beyrut’ta kişi başına 26 fit kare park alanı varken, 97 fit kare olan yeşil alan sadece 8,6 fit kare. Tavsiye edilen Dünya Sağlık Örgütü tarafından.
Aktivistler meseleleri kendi ellerine aldılar. Şehrin bir zamanlar endüstriyel olan, şimdi ise soylulaştırılmış Mar Michel bölgesinde bir bira fabrikası yıkıldıktan sonra, site Grobeiroud müdahale edene kadar boş kaldı. Grup, ağaçlar ve çalılar dikti, banklar kurdu ve alanı, adını bira fabrikasının birasından alan, şimdi Lacisa Park olan yere dönüştürdü.
Arazinin sahipleri kısa bir süre önce bakıcılarını tahliye etmek ve Lasisa Park’ı kalıcı olarak kapatmak için dava açtı.
Beyrut Amerikan Üniversitesi’nde peyzaj mimarlığı profesörü olan Nadine Ghayat’a göre, iyileştirilmiş alanların ömrü genellikle kısadır: “Çocuklar otoparkı bölgede yaşayarak adapte eder ve sadece mal sahibi karar verene kadar kullanabilirler. Bu bir büyüme zamanıdır ve çocuklar yerlerini kaybederler.
Ayoub’un sözde kamu malı olan arazinin yüzde 80’inin plaj kulüpleri ve tatil köyleri tarafından yasadışı bir şekilde özelleştirildiğini tahmin ettiği Lübnan kıyı şeridinde de benzer bir hareket var. Najem yıllarca, çocukluğundan beri her gün ziyaret ettiği kuzey Lübnan’daki Abu Ali halk plajının kaderinin bu olacağından korkuyordu. Nisan ayında inşaat işçileri ekskavatörlerle geldiğinde korkuları doğrulandı.
Apo Ali, özel tatil köyleri arasında yer alan küçük bir kum şerididir. Plaja doğrudan erişim yoktur, bu nedenle yüzücüler oraya ulaşmak için boş bir arazide kaygan bir yürüyüş yolunda yürümek zorundadır. Ama bu onları uzak tutmuyor.
“Yılın herhangi bir gününde sahil, hayatın her kesiminden ve dünyanın her yerinden insanlarla doludur. Güzellik bu. Orası kamusal bir alandır,” dedi Najem. “Bütün bunları değiştirmek istediler.”
Çevredeki araziyi kiralayan bir yatırımcı, Ebu Ali’yi sahiplendi.
Yerel halk ve Najem gibi aktivistler sahili kurtarmak için seferber olmaya başladı. Nahnu’ya ulaştılar ve hızla arazi gaspına karşı bir kampanya başlattılar. Çabaları geniş ilgi gördükten sonra, yetkililer inşaatı durdurmak için harekete geçti.
Bu, bu tür birçok zorluğun ortasında küçük bir zaferdir. İki hafta önce, Lübnan’ın güneyindeki Naqora Sahili’nde, İsrail ile Lübnan arasında ABD’nin arabuluculuk yaptığı bir deniz sınırı anlaşmasının müteahhitlerin deniz kıyısındaki arazilere odaklanmasına izin verdiği yerde yasadışı inşaat yapıldığı bildirildi.
Ayrıca parkları, havuzları ve diğer kamusal alanları kimlerin kullanmasına izin verilmesi gerektiği konusunda, genellikle önyargılarla beslenen tartışmalar da var.
Nisan ayında, öldürülen gazeteci Samir Kassir’e adanmış bir havuzu yansıtan Beyrut şehir merkezinde yüzen Suriyeli çocukların görüntüleri, şehir yetkililerini Suriyeli mültecilere karşı ırkçı saldırılar başlatmaya sevk etti. göleti boşaltın.
Lübnan başkentinin en işlek bar bölgelerinden biri olan Lachisa Parkı yakınlarında bombalamanın meydana geldiği bölgede yaya projeleri durdu. Yerel politikacılar, dar kaldırımların genişletilmesinin park yerlerini ortadan kaldıracağından ve yerlerine yerleştirilen bankların “istenmeyenleri” çekeceğinden şikayet ettiler.
Gayath, bitkin kamu ve daha güçlü özel çıkarlar arasındaki bu tür mücadelelerin Lübnan’ın geleceğini belirlemede uzun bir yol kat edebileceğini söylüyor.
“Kamusal alanlar insanların bir araya gelmesi için bir araçtır” dedi. “Farklı insanları ne kadar çok bir araya getirirseniz, birbirlerinin insanlığını o kadar çok anlayacaklar ve uyumlu bir topluluğumuz var.”
